2010 թվականի ապրիլի 07-ին,

քննարկելով ըստ հայցի ՀՀ կառավարությանն առընթեր պետական եկամուտների կոմիտեի Թալինի տարածքային հարկային տեսչության (այսուհետ` Տեսչություն) ընդդեմ <<Թալինշին>> ՀԲԲԸ-ի (այսուհետ` Ընկերություն)` 5.167.000 ՀՀ դրամ բռնագանձելու վերաբերյալ վճարման կարգադրություն արձակելու պահանջի մասին, վարչական գործով ՀՀ վարչական դատարանի 21.12.2009 թվականի <<Բողոքը մերժելու մասին>> որոշման դեմ Ընկերության տնօրեն Լյովա Ղազարյանի բերած վճռաբեկ բողոքը, 

Պ Ա Ր Զ Ե Ց

1. Գործի դատավարական նախապատմությունը

Դիմելով ՀՀ վարչական դատարան` Տեսչությունը պահանջել է արձակել Ընկերությունից 5.167.000 ՀՀ դրամ բռնագանձելու վերաբերյալ վճարման կարգադրություն:

ՀՀ վարչական դատարանը 04.11.2009 թվականին արձակել է վճարման կարգադրություն:

ՀՀ վարչական դատարանի 02.12.2009 թվականի որոշմամբ Ընկերության հակընդդեմ հայցադիմումը վերադարձվել է` ՀՀ վարչական դատավարության օրենսգրքի 78-րդ հոդվածի 1-ին մասի 1-ին կետի հիմքով:

ՀՀ վարչական դատարանի (այսուհետ` Դատարան) 21.12.2009 թվականի որոշմամբ ՀՀ վարչական դատարանի 02.12.2009 թվականի <<Հակընդդեմ հայցադիմումը վերադարձնելու մասին>> որոշման դեմ Ընկերության բերած բողոքը մերժվել է:

Սույն գործով վճռաբեկ բողոք է ներկայացրել Ընկերության տնօրենը:

Վճռաբեկ բողոքի պատասխան չի ներկայացվել:

2. Վճռաբեկ բողոքի հիմքերը, հիմնավորումները և պահանջը      

Սույն վճռաբեկ բողոքը քննվում է հետևյալ հիմքի սահմաններում` ներքոհիշյալ հիմնավորումներով.

Դատարանը խախտել է ՀՀ վարչական դատավարության օրենսգրքի 24-րդ, 53-րդ, 65-րդ հոդվածները, 71-րդ հոդվածի 1-ին մասի 1-ին կետը, 72-րդ հոդվածի 3-րդ մասը, 78-րդ հոդվածի 1-ին մասի 1-ին կետը, 84-րդ հոդվածի 1-ին մասը, 158-րդ, 159-րդ հոդվածները:

Բողոք բերած անձը նշված պնդումը պատճառաբանում է հետևյալ փաստարկներով.

ՀՀ վարչական դատարանի 04.11.2009 թվականի վճարման կարգադրությունն Ընկերությունը ստացել է 14.11.2009 թվականին, իսկ հակընդդեմ հայցը ներկայացրել է 27.11.2009 թվականին, այսինքն` Ընկերությունը պահպանել է ՀՀ վարչական դատավարության օրենսգրքի 158-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 2-րդ կետով սահմանված վճարման կարգադրության դեմ հակընդդեմ հայց ներկայացնելու երկշաբաթյա ժամկետը: Մինչդեռ Դատարանը չի կիրառել վճարման կարգադրություն արձակելու գործերի վարույթը կարգավորող նորմերը, ինչի հետևանքով հանգել է սխալ եզրակացության:

Դատարանն անտեսել է, որ նշված հարցի վերաբերյալ առկա է ՀՀ վճռաբեկ դատարանի քաղաքացիական և վարչական պալատի 06.11.2009 թվականի թիվ ՎԴ2/0082/05/09 որոշումը:

Վերոգրյալի հիման վրա բողոք բերած անձը պահանջել է Դատարանի 21.12.2009 թվականի <<Բողոքը մերժելու մասին>> որոշումը <<բեկանել և փոփոխել>>:

3. Վճռաբեկ դատարանի պատճառաբանությունները և եզրահանգումները

Քննարկելով վճռաբեկ բողոքը նշված հիմքի սահմաններում` Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ այն հիմնավոր է հետևյալ պատճառաբանությամբ.

ՀՀ վարչական դատավարության օրենսգրքի 158-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 2-րդ կետի <<բ>> ենթակետի համաձայն` վճարման կարգադրությունը ներառում է կարգադրություն` վճարման կարգադրությունը ստանալու կամ նույն օրենսգրքի համաձայն` պատշաճ ծանուցված համարվելու պահից երկու շաբաթվա ընթացքում ներկայացնել հակընդդեմ հայց` վարչական ակտը վերացնելու կամ փոփոխելու վերաբերյալ, եթե պատասխանողը վարչական ակտը համարում է ապօրինի:

Նշված նորմի վերլուծությունից հետևում է, որ ՀՀ վարչական դատավարության օրենսգրքով վճարման կարգադրություն արձակելու գործերի վարույթը սահմանվել է որպես առանձնահատուկ վարչական-դատավարական վարույթ` հատուկ վարույթ, որի ընթացքում գործում է հակընդդեմ հայց ներկայացնելու երկշաբաթյա ժամկետ, որի հաշվարկը սկսում է անձի կողմից վճարման կարգադրությունը ստանալու կամ պատշաճ ծանուցված համարվելու պահից: Այսինքն` ՀՀ վարչական դատավարությունում վճարման կարգադրություն արձակելու գործերի վարույթի ընթացքում հակընդդեմ հայց ներկայացնելու դեպքում գործում է ՀՀ վարչական դատավարության օրենսգրքի 158-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 2-րդ կետի <<բ>> ենթակետով սահմանված ժամկետը (տես նաև` ըստ ՀՀ առողջապահության նախարարության պետական հիգիենիկ և հակահամաճարակային տեսչության Գեղարքունիքի մարզային կենտրոնի հայցի ընդդեմ <<Սևան-Մոթել>> ՓԲԸ-ի տնօրեն Վիլիկ Սիմոնյանի` 40.000 ՀՀ դրամ տուգանքի գումար բռնագանձելու պահանջի մասին, և հակընդդեմ հայցի` տուգանք սահմանելու մասին 10.09.2008 թվականի թիվ 1898 որոշումն անվավեր ճանաչելու պահանջի մասին, թիվ ՎԴ2/0082/05/09 վարչական գործով ՀՀ վճռաբեկ դատարանի քաղաքացիական և վարչական պալատի 06.11.2009 թվականի որոշումը):

Սույն գործով Դատարանը բողոքը մերժելու հիմքում դրել է այն հանգամանքը, որ Ընկերությունը բաց է թողել ՀՀ վարչական դատավարության օրենսգրքի 71-րդ հոդվածի 1-ին մասի 1-ին կետով սահմանված երկամսյա ժամկետը, իսկ բաց թողնված ժամկետը վերականգնելու միջնորդություն չի ներկայացրել: Հետևաբար Ընկերությունը կորցրել է դատավարական ժամկետներով պայմանավորված գործողություններ կատարելու իրավունքը:

Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ Դատարանի նշված պատճառաբանությունն անհիմն է, քանի որ սույն գործում առկա ապացույցներով հաստատվում է այն հանգամանքը, որ ՀՀ վարչական դատարանի 04.11.2009 թվականի վճարման կարգադրությունն Ընկերությունը ստացել է 14.11.2009 թվականին, իսկ նշված վճարման կարգադրության դեմ հակընդդեմ հայցը ներկայացրել է 27.11.2009 թվականին (գ.թ. 17-20, 23), այսինքն` Ընկերությունը պահպանել է ՀՀ վարչական դատավարության օրենսգրքի 158-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 2-րդ կետի <<բ>> ենթակետով սահմանված ժամկետը: Հետևաբար Դատարանն անտեսել է, որ ՀՀ վարչական դատավարության օրենսգրքի 71-րդ հոդվածի 1-ին մասի 1-ին կետը տվյալ դեպքում կիրառելի չէ:

Այսպիսով, սույն վճռաբեկ բողոքի հիմքի առկայությունը բավարար է, ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 228-րդ հոդվածի ուժով, վճռաբեկ բողոքը բավարարելու համար:

Հաշվի առնելով վերը շարադրված հիմնավորումները և ղեկավարվելով ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 240-241¹-րդ հոդվածներով, ՀՀ վարչական դատավարության օրենսգրքի 118-րդ հոդվածով` Վճռաբեկ դատարանը

Ո Ր Ո Շ Ե Ց

1. Վճռաբեկ բողոքը բավարարել: Վերացնել ՀՀ վարչական դատարանի 21.12.2009 թվականի <<Բողոքը մերժելու մասին>> որոշումը և կայացնել նոր դատական ակտ. վերացնել ՀՀ վարչական դատարանի 02.12.2009 թվականի <<Հակընդդեմ հայցադիմումը վերադարձնելու մասին>> որոշումը:

2. Որոշումն օրինական ուժի մեջ է մտնում կայացման պահից և ենթակա չէ բողոքարկման: